Na vijftig jaar milieubeleid kun je tevreden zijn als je ziet hoeveel burgers zonnepanelen op hun dak willen hebben en hoe fervent de bevolking aan afval scheiden doet. De wind op zee levert steeds meer duurzame energie aan land en plastic soep opruimen is een knuffelproject voor bedrijven geworden. Huishoudens gaan in de komende jaren van het gas af, bedrijven laten steeds vaker hun ecologische voetafdruk zien en tonen in hun jaarverslagen hoe ze met de SDG’s (de duurzaamheidsdoelen van de VN) aan de gang zijn. In rap tempo gaat Nederland richting duurzaamheid in productie en consumptie. Wij zijn op de goede weg, zou je kunnen denken. Dat is ook precies wat een groot deel van de politiek ons wil laten geloven. De werkelijkheid is anders.
Prof. dr. Annemieke Roobeek schreef het hoofdstuk ‘Vooruitschuiven, wegkijken of toch nog net de bocht halen?’ in het boek ‘Keerpunt in zicht; hoe verder met milieu en duurzaamheid’, een verzameling van 25 essays en interviews met oud-bewindslieden, onderzoekers, wetenschappers en deskundigen.